“Het is zaliger te geven dan te ontvangen”

(Handelingen 20:35)

Op een goede ochtend was ik op weg naar mijn werk in Rotterdam. Aangekomen op het treinstation in Amsterdam, heb ik er al een halve werkdag op zitten voor mijn gevoel: Mijn zoontje was een aantal keer wakker ’s nachts, in de ochtend gaf ik hem snel eten, kleedde hem aan, bracht hem naar de crèche en rende om de bus te halen naar het station.Aangekomen op het station bedenk ik me dat ik niet weet hoe de komende tijd eruit zal komen te zien. Mijn relatie is al een tijd ten einde en om de spanningen te vermijden woon ik van tijd tot tijd ergens anders met mijn zoontje Mike. Ik ben kostwinner en op het werk lopen dingen ook niet helemaal lekker. Daarnaast zijn mijn ouders ook nog ziek en zo zijn er nog een heleboel zaken die mijn aandacht vragen.

Op die dag, besloot ik om in plaats van door te rennen naar het perron vanuit de bus nog even een kop koffie te halen. Ik bestel een Latte Macchiato en loop naar het perron. De trein komt net binnenrijden. Ik loop langs twee conducteurs, een grote stevige en een wat kleinere. De stevige man zegt, als ik diep in gedachten langsloop: “O lekker, wat fijn dat je koffie voor me hebt gehaald!” Ik kijk op, steek mijn hand uit met de latte en zeg: “Is goed hoor, het is wel een Latte, is dat OK?” Hij lacht en zegt: “Nee hoor, het was een grapje”. Ik zeg: “Het mag wel hoor, misschien heeft u hem wel harder nodig dan ik”.

A short time later I had taken a seat in the silent section of the train with my laptop open, sipping from the Latte the train conductor kindly declined. Even later zit ik in de stiltecoupé met mijn laptop open. De conducteur komt langs en geeft me twee vrijkaartjes voor de Hoge Snelheidslijn. Hij zegt: “Dat vond ik zo verrassend dat je me je koffie wilde geven, de meeste mensen zeggen: “Nee, nee die is voor mezelf” en lopen door. Ik bedank de conducteur hartelijk.
Dit voorval is al jaren geleden en terwijl het een nare dag was in mijn leven, is eigenlijk alleen dit voorval me bijgebleven en heb ik er een goed gevoel aan overgehouden, en de conducteur denk ik ook.

Random Acts Of Kindness

Random acts of kindness

Uit onderzoek blijkt inderdaad dat “random acts of kindness” in ieder geval een positief effect op het welzijn van de gever hebben (Curry et al., 2018). Vaak zal de ontvanger als de gelegenheid zich voordoet ook weer iets aardigs terug willen doen. Via het principe van “Pay it forward” kan het ook “positive ripple effects” op de samenleving zelf hebben. Mijn idee was wel dat vooral de spontaniteit ervan belangrijk is. Pay it forward houdt in dat als je zelf een positieve ervaring hebt, doordat iemand jou met een “random act of kindness” heeft verblijd, jij datzelfde ook weer bij anderen doet als de gelegenheid zich voordoet.

De challenge

Kijk de komende week of de gelegenheid zich voordoet om iets aardigs voor een ander te doen; al is het maar vragen of iemand hulp nodig heeft die je met iets zwaars ziet sjouwen, of schrijf een dankbaarheidsbrief aan iemand, met de vraag of die ander het ook weer voor iemand anders wil doen. Mocht je weinig tijd hebben, geef dan de komende week gemiddeld één keer per dag iemand een complimentje. Andere simpele dingen zijn even de (lift)deur voor iemand openhouden, of maak eens tijd voor een goed gesprek. Eigenlijk is alles goed, zolang je het doet om de ander te helpen of even een hart onder de riem te steken.

Hoe nu verder?

Als je meer uit je ervaringen wilt halen, kun je het volgende doen:

  • Schrijf je ervaring op in een dagboekje
  • Om anderen te inspireren (NIET om jezelf op de borst te kloppen of om te laten zien hoe goed je bent): post het op social media.
  • Deel je ervaring met anderen en maak ze attent op deze challenge

Op deze wijze kunnen we “positive ripple effects” creëren en in stand houden! We zijn heel benieuwd naar jullie ervaringen!